Temmuz 2023'te babama (72) boynunun bir bölgesini etkileyen kanser teşhisi kondu. Bir metropol hastanesine yatırıldı. Orada yapılan tedaviyi, koşulları ve biyopsiyi düşünmek bile istemiyorum... sadece bir kabus. "Haber" beni bir yük treni gibi çarptı, ne yapacağımı bilemedim. Bu satırları yazıyorum ve umarım benim durumumda olabilecek insanlara yardımcı olurlar.
Babam Sofya'daki hastanede yaklaşık bir hafta kaldı. Basit bir tarama yaptılar ve biyopsi aldılar. Ameliyat bölgesini otopsi sonrası gibi yamalamışlardı... tam bir dehşet.
Onu oradan mümkün olduğunca çabuk çıkarmak için bir seçenek arıyordum çünkü kalırsa sonucun ne olacağından emin değildim. Hareketsizleşmeye başlamıştı. Tümör günlerdir büyüyor, beyne giden kan damarlarını, yemek borusunu ve önemli sinirleri sıkıştırıyor, sol kolumu ve sol bacağımı hareket ettirmekte zorlanmama neden oluyordu. Doktorlar ameliyatın düşünülemez olduğunu ve geriye kalan tek tedavi seçeneklerinin kemoterapi ve radyasyon olduğunu söylediler. Prognoz, en fazla birkaç ay içinde yemek yiyemeyeceği, boğulacağı ya da beynine giden dolaşımın duracağı ve böylece onu kaybedeceğimiz yönündeydi. Neyle karşı karşıya olduğumuzu anlatmak için kullandıkları "çiçekli" ifadeleri paylaşmaktan kaçınacağım.
Tarayıcı disk ile yerel tıbbın çeşitli "aydınlarını" dolaşmaya başladım. Hepsinden aynı şeyi duydum - en kötüsüne hazırlanın.
Birkaç gün sonra yakın bir arkadaşım bana Yıldız ve ekibinden bahsetti ve bizi birbirimize bağladı. Bir dakika bile kaybetmeden elimdeki tüm araştırma belgelerini hazırladım ve onlara gönderdim.
2-3 gün içinde İstanbul'daki birkaç hastaneden ayrıntılı tedavi teklifleri aldık. Seçeneklerden hangisini tercih edeceğime dair zor bir seçimle karşı karşıyaydım. Babamın hayatı ellerimdeydi. Yıldız'a sordum - "Hangi doktoru seçerdiniz? Onları tanımıyorum, ne tecrübeleri var ne de geçmişlerini biliyorum" diye sordum - çeşitli tekliflerin tamamen finansal koşullarından soyutlayarak.
Okan Üniversitesi Hastanesi'nde durduk ve Doç. Kaan Gökçe, kanserin cerrahi tedavisinde olağanüstü bir geçmişe sahip bir doktor. Babamın durumu ciddi şekilde kötüye gittiğinden ve artık zorlukla yürüyebildiğinden, Medikal Karadayı ekibinden Sofya'dan İstanbul'a ulaşım için yardım istedim. Hemen yardım aldım.
Tüm bu organizasyon bir haftadan kısa sürdü ve 24.07'de ikimiz de Okan Hastanesi'ne kabul edildik. Uzun yıllardır orada yaşayan Bulgar tercümanımız Hayat bizi karşıladı ve kayıt ve giriş işlemlerimizde bize tam destek verdi. Hastabakıcılardan hemşirelere ve Dr. Kaan'a kadar tüm koğuş personeli bize karşı çok dostça davrandı. Bulgar hastanesinde yaşadıklarımıza kıyasla burada bambaşka bir evrendeydik. Tüm testler ve prosedürler bize ayrıntılı olarak açıklandı. Günde iki kez temizlenen ayrı bir banyo ve tuvaleti olan iki yataklı özel bir odadaydık. Hemşirelerin nasıl olduğumuzu ve her şeyin yolunda olup olmadığını görmek için günde 30'dan fazla kez geldiğini, tansiyon, ateş ölçtüğünü, gerekli ilaçları verdiğini, sistemleri açtığını vb. belirteceğim. Kardiyolog, KBB uzmanı vb. ile konsültasyon sağlandı.
Bulgaristan'da bize verilmeyen PET/CT, babamın başka organlarında da diseksiyon olduğunu ortaya çıkardı - bir akciğerim, bir karaciğerim, kafatasının tabanındaki ilk iki omurum vardı - durumun daha da kötü olduğu ortaya çıktı, ancak yerel tıp bu tatsız gerçeği tespit etmemişti.
Kaldığımız beşinci gün ameliyat gerçekleşti. Dr. Kaan, hastanın ileri yaşı nedeniyle ameliyatın oldukça ağır ve ölümcül olabileceği konusunda beni hazırlamıştı. Sonuçta risk almaktan başka çaremiz yoktu.
Ameliyatın kendisi yaklaşık 5 saat sürdü - hayatımın en uzun ameliyatıydı. Benim için saniyeler saatlerdi. Bir ara Hyatt odaya girdi ve dedi ki, "Dr. Kahn bizi ameliyathanenin dışına çağırıyor." Ürperdim... Kafamdan neler geçiyordu... "İşleri bitti mi?" diye sordum. Her şey yolunda mı?" diye sordum. Gülümsedi ve "Her şey mükemmel gitti. Rahatla!" dedi. İçimi çektim.
Ameliyathane katına indik. Doç. Kaan çıktı ve ameliyatın çok zor (konumu nedeniyle) ama başarılı olduğunu söyledi. Kendisi ve KBB uzmanı meslektaşı tümörü çıkarmayı başarmışlardı ve şimdi ellerinde çalışmak için yeterli materyal vardı, çünkü Bulgar hastanesinden getirdiğim biyopsi örneği o kadar yüzeyseldi ki hiçbir işe yaramamıştı. Babam yoğun bakıma alındı ve anesteziden çıkmasını bekliyorlardı.
Ertesi sabah içeri girdiğimde zaten uyanıktı, süper görünüyordu ve ameliyatı hatırlamıyordu bile. Ona bir gün önce neler olduğunu anlattım.
Bir gün sonra patoloji sonuçları çıktı - düşük dereceli skuamöz hücreli karsinom olduğu ortaya çıktı. Tedavisi zor, hızlı gelişen ve uzak organlara metastaz yapma ihtimali olan kötü bir varyant. Bizim için bir darbe daha. Önümüzde aylar sürecek kemoterapi ve radyasyon süreci olduğu açıktı.
Ameliyat sonrası iyileşme süreci Okan Hastanesi'ndeki tüm servisin günlük bakımıyla planlandığı gibi geçti. Onları arkadaştan öte hissettik.
Onuncu gün bizi taburcu olmaya hazırladılar - önümüzdeki ay için gerekli ilaçlar için reçete aldık ve onları almamıza yardımcı oldular, bandajları değiştirdiler ve sonra ameliyattan kalan büyük kesilere bakmama izin verdiler... Hayret ettim, dikiş yoktu ve her şey estetik bir ameliyattan çıkmış gibi görünüyordu - çok güzeldi. Altın elli doktor tarafından mükemmel bir uygulama.
İstanbul'da birlikte bir haftadan fazla zaman geçirdiğimiz tüm ekiple vedalaştık ve Sofya'ya doğru yola çıktık. Bizi İstanbul'a getiren adam geri götürdü. İhtiyacımız olan her konuda bize yardımcı oldu.
Sofya'da savaşa devam etmek için bir yer aramaya başladım. Stars, kemoterapi protokolü hakkında tavsiye almak için Türkiye'deki Memorial Hastaneleri'nden bir onkolog olan Dr. Keskin ile online konsültasyon yapmama yardımcı oldu.
Bir sonraki aşamada, yine onun yardımı ve deneyimiyle, daha ileri tedavi için Sofya'daki tanınmış bir büyükşehir hastanesindeki bir doktora yönlendirildim. Babam henüz tam olarak iyileşmediği için burada bize verilen ilk reçete, her gün bir tane olmak üzere toplam beş kez radyoterapi tedavisi oldu. Bu, boyun omurgasındaki metastazla mücadelede çok yardımcı oldu. Babam ayağa kalkmaya ve bastonla kendi başına yürümeye başladı. Küçük bir zafer!
20 gün sonra ilk kemoterapi uygulandı. Dr. Keskin'in önerdiği 7 günde bir küçük dozlarla rahatlatılmış yönteme göre değil, standart miktarlarla Bulgar tedavi protokolüne göre, ama neyse ki aynı ilaçlarla. Her biri 21 ila 28 günde bir olmak üzere toplam altı kez karboplatin + paklitaksel infüzyonu yapıldı.
Şubat 2024'ün sonunda, bugüne kadarki tedavinin etkisini belirlemek için yeni bir PET/CT çektirdik. Yaptığımız her şeyin muazzam bir etkisi olduğunu ve mükemmel bir sonuç verdiğini duyduğumuzda çok sevindik. Hiçbir yerde kanser belirtisi yoktu.
Yaklaşık 8 ay süren serüvenimiz kısaca böyle.
Umarım hiç kimse böyle bir şey yaşamaz. Eğer böyle bir şey olursa - bunun korkutucu bir darbe olduğunu biliyorum, ama umutsuzluğa kapılmayın. Ne kadar az umut olsa da, hala var. Kullanın! Mücadele edin! İnanın! ...ve Yıldızları arayın!
Temmuz 2023'te Sofya'da ziyaret ettiğimiz o ilk hastanedeki doktorları dinlemiş olsaydım çoktan pes etmiş ve en yakınlarımdan birini kaybetmiş olurdum.
Yıldız'a ve tüm ekibine teşekkür ederim! Sizi seviyorum!
Doç. Kaan'a altın elleri ve Okan Hastanesi'nde yaptığı mükemmel ameliyat için! Onu ailemin bir parçası olarak hissediyorum!
Memorial Hastaneleri'nden Dr. Keskin'e kemoterapi konusundaki tavsiyeleri için teşekkürler!
Okan Hastanesi'ndeki tüm servis çalışanlarına teşekkür ederiz!
İstanbul'da kaldığımız süre boyunca her zaman yanımızda olduğu için Hayat'a teşekkürler!
Tutumunuz ve her iki yönde de sorunsuz ulaşımınız için teşekkür ederiz Murat!
En zor zamanlarımızdan birinde yanımda olan tüm arkadaşlarıma ve tanıdıklarıma teşekkür ederim!
Benimle buluştuğunuz için hepinize teşekkür ederim!
Savaşımız devam ediyor! Elde ettiklerimizi korumalıyız!
En büyük sınavın geçtiğine inanıyorum! Kendinizi adadığınız ve tüm kalbinizle peşinden gittiğiniz sürece imkansız diye bir şey yoktur!
Selamlar,
Dimitar S.
